Świetlica Caritas

Kiedyś nucono piosenkę „Czterdzieści lat minęło...”. My w naszej świetlicy moglibyśmy zaśpiewać sobie: „dziesięć lat minęło jak jeden dzień...”, a wydaje się jakby to było wczoraj.

Na jednym ze spotkań przed rozpoczynającym się nowym rokiem szkolnym zrodził się pomysł, aby wykorzystać pomieszczenia dawnych salek katechetycznych i tam zorganizować świetlicę, w której mogłyby się spotykać dzieci z naszej Parafii, aby odrobić lekcję, nadrobić zaległości, pomóc sobie wzajemnie, a także uczyć się mówić „nie”, gdy ktoś będzie namawiał do złych rzeczy. Pomysłodawcą tego przedsięwzięcia byli ks. Proboszcz i ówczesny wikariusz ks. Mariusz Woźniak.

Od pomysłu do rozpoczęcia działalności minął jedynie miesiąc i już w październiku trafiły do nas pierwsze dzieci. Grupa liczy maksymalnie 15 osób i, w ciągu tych 9 lat, pierwsi z naszych wychowanków wracają znowu do nas – tym razem w innej roli: jako wolontariusze realizujący program „starszy brat, starsza siostra”, którzy chcą pokazać, że można i warto inaczej spędzać czas wolny, uczyć się, aby coś osiągnąć.

W świetlicy dzieci nie tylko odrabiają lekcje (chociaż to ważny element, jeśli nie jeden z ważniejszych), ale też rozwijają swoje zainteresowania, mają szansę poznać różne alternatywne sposoby spędzania czasu wolnego, nauczyć się mówić o swoich problemach, czasami nawet uczuciach, spotkać osoby, które chcą im pomóc, dla których są ważne. Aby tak zupełnie nie opaść z sił otrzymują również posiłek – podwieczorek.

Te dziewięć lat to wspólne poznawanie piękna otaczającego świata – a więc wycieczki: te dalekie i te bliskie, a w tym również wyjazdy na kolonie; wiele wspólnie obejrzanych filmów czy to w salce, czy w kinie; szukanie swoich śladów – podchody, sprawdzanie jak smakują kiełbaski i ziemniaki, oczywiście te z ogniska; wspólne pląsy – dyskoteki; smakowanie uroku świąt w naszej świetlicowej rodzince – spotkania opłatkowe i wiele innych, które gdzieś, na dnie serc ich uczestników, pozostają w pamięci.

Początki świetlicy to nawet próby umiejętności aktorskich naszych dzieci i przygotowywane przez nie scenki na kazania np. „Miłosierny Samarytanin” itp., a także montaże słowno-muzyczne przygotowywane wspólnie ze scholą dla chorych podopiecznych Domu Pomocy Społecznej w Wałczu, a później hospicjum w Złotowie.

Zajęcia w świetlicy odbywają się codziennie w godzinach od 1500 do 1700, ale tak to wygląda tylko w teorii. W praktyce bywa, że jesteśmy dłużej – wszystko zależne jest od potrzeb. Świetlica działa przy Caritas Parafii dzięki wsparciu ks. Proboszcza Grzegorza Fabiszaka i Burmistrza Gminy i Miasta Stefana Kiteli, jak również wielu ludzi wielkiego serca, którzy zupełnie bezinteresownie pomagają naszym dzieciom. I w tym miejscu należą im się ogromne podziękowania. Jednak bez wolontariuszy – młodych ludzi z naszych szkół, ta świetlica to nie byłoby to samo i dlatego, w tym miejscu, bardzo serdecznie za zaangażowanie, za poświęcany czas, za pomoc bardzo serdecznie dziękuję.

Mariola Seredyn